کریم یزدی‌خواه کارشناس سیاست‌گذاری اقتصادی در رابطه با وضعیت تعاملات منطقه‌ای ایران در پایان دولت روحانی و در زمان تحویل دولت به شهید رئیسی گفت: یکی از رویکردهای استراتژیک کلیدی در بخش انرژی، تقویت روابط با کشورهای همسایه در توسعه تعاملات گازی بوده است. در آغاز به کار دولت سیزدهم، روابط ایران با همسایگان تیره شد که قطع کامل روابط با ترکمنستان که باعث توقف همکاری های گازی ایران با این کشور شد، بارزترین آن بود. قرارداد صادرات گاز با عراق نیز در هاله ای از ابهام قرار داشت.

وی با اشاره به تغییر چشم‌گیر رویکرد ایران در تعامل با کشورهای همسایه با روی کار آمدن دولت شهید رئیسی در سال 1400 گفت: با تغییر دولت و روی کار آمدن دولت شهید رئیسی، اوضاع به طرز چشمگیری تغییر کرد. بدهی ترکمنستان با استفاده از منابع صادرات گاز به عراق به سرعت تسویه شد. در کمتر از 33 ماه، ایران با موفقیت قرارداد گاز خود را با عراق تمدید کرد، خط لوله صلح را ساخت و قرارداد واردات و سوآپ گاز را بین ایران و دو همسایه شمالی خود ترکمنستان و روسیه امضا کرد. این یک تحول اساسی و مهم در روابط گازی و تعاملات انرژی بین ایران و همسایگانش بود.

یزدی‌خواه ادامه داد: ظهور ایران به عنوان نقطه اصلی انتقال گاز برای این کشورها یک دستاورد قابل توجه است. این کشور با موفقیت یک رابطه تیره و تار را به یک مشارکت پر رونق تبدیل کرده است و خود را به عنوان یک بازیگر کلیدی در چشم انداز تجارت گاز منطقه ای قرار داده است. این توسعه همکاری‌ها پیامدهای گسترده ای برای بخش انرژی ایران دارد و آن را قادر می سازد تا به قطب گاز منطقه تبدیل شود. فراتر از منافع فوری برای ایران، روابط گازی متحول شده با همسایگانش همچنین دارای پتانسیل تقویت همکاری های منطقه ای بیشتر و وابستگی متقابل انرژی است. ایران با ایجاد قراردادهای گازی سودمند دوجانبه و تقویت اتصال از طریق خطوط لوله و زیرساخت ها، می تواند به توسعه سیستم انرژی منطقه ای یکپارچه تر و انعطاف پذیرتر کمک کند.

وی گفت: تمرکز راهبردی دولت سیزدهم بر تقویت روابط گازی ایران با همسایگان، فصل تحول آفرین در استراتژی انرژی کشور بوده است. ایران با حل مسائل باقیمانده از قبل، تمدید و گسترش قراردادهای گازی و ایجاد مشارکت های جدید، خود را به عنوان یک بازیگر کلیدی در چشم انداز گاز منطقه ای قرار داده است. تقویت روابط با کشورهای همسایه فرصت های جدیدی را برای تجارت گاز، همکاری انرژی و رشد اقتصادی ایران نیز باز کرده است که این تغییر پتانسیل افزایش امنیت انرژی ایران، تقویت نفوذ منطقه‌ای آن، رفع نیازهای انرژی داخلی، و تقویت همکاری‌ها و وابستگی متقابل بیشتر منطقه‌ای را دارد.